MOETEN

MOETEN

Moeten, moeten, moeten…….opruimen, schoonmaken, eten koken.
Moeten, moeten, moeten, ik voel me gebroken.

Ik wil af van al die troep dat opgestapeld in de kasten ligt.
Ik wil af van die prullaria dat in mijn gezichtsveld ligt.

Maar ik heb geen puf om het allemaal aan te pakken.
En begin ik, dan zal ik daarna toch weer inkakken.

IK MIS DE KRACHT OM DOOR TE GAAN,
IK MIS DE KRACHT OM ER VOOR TE STAAN.

Elke keer weer is er iets anders wat mij afleidt van wat ik wil,
En in plaats van doorgaan sta ik stil.

Er zijn ook zulke mooie dingen in het leven,
En mijn ding is dat ik het ook allemaal wil beleven.

Steeds heb ik het gevoel dat ik wat mis als ik iets (niet) doe,
Maar met ALLES bezig zijn maakt me ook ontzettend moe.

Alles op z’n tijd, niets hoeft perfect, alles is goed…….
Met die woorden kan ik nu niets, al zijn ze nog zo goed bedoeld.

Teruggaan naar mijn lijf, voelen met mijn hart, even stilstaan bij mezelf.
Een dagje onthaasten, verbinding maken met wat er IS gaat even niet meer vanzelf.

Maar ik neem de tijd om vanuit mijn hart NIETS te doen, en kijk en voel de dingen om mij heen,
Dan valt al het moeten weg en lijkt niets zoals het scheen.

Rommel is rommel, moeten is moeten, zitten op je kont is zitten op je kont.
Ik hoef er niets mee! Het was mijn hoofd met zijn gedachten die er iets van vond.

Het ergens iets van vinden maakt dat ik iets vervelend vind of goed,
Het onderscheid maken is wat mijn gevoel van ontevredenheid voedt.

Ik mag en kan genieten van ALLES wat er IS.
Want als ik dat doe is ALLES er al en heb ik helemaal geen gevoel dat ik wat mis.

EB